CELESTRON PowerSeeker 60 AZ, PowerSeeker 50AZ User guide

123

SPIS TREŚCI

WSTĘP 4

MONTAŻ TELESKOPU 5

PIERWSZE URUCHOMIENIE 8

PODSTAWY ASTRONOMII 10

KONSERWACJA TELESKOPU 13

DANE TECHNICZNE 13

AKCESORIA 14

WSTĘP

Gratulujemy wyboru i witamy w świecie astronomii rmy Celestron! Niektóre terminy i określenia użyte
w tej instrukcji mogą być dla Ciebie nowe i z tego powodu prosimy o dokładne zapoznanie się z terminami
wyjaśnionymi poniżej.

Montaż azymutalny – najprostszy, podstawowy rodzaj montażu, umożliwiający ruch w dwóch kierun­kach: w pionie (góra – dół) ustawiamy wysokość oraz w poziomie (prawo-lewo) ustawiamy azymut.
Montażem określamy część teleskopu, na której zamontowana jest tuba optyczna.

Blokada ustawienia – pozwala na zablokowanie tuby teleskopu na obiekcie, na którym obserwator
ustawił ostrość. Blokada polega na dokręceniu dwóch śrub blokujących na osiach montażu azymutalnego.

Długość ogniskowej – odległość pomiędzy centrum soczewki głównej a miejscem ogniskowania się
promieni przechodzących przez soczewkę, tworzących w tym punkcie ostry, wyraźny obraz.

Soczewka obiektywu – przednia soczewka obiektywu teleskopu. Zbiera ona światło wpadające przez
otwór tubusu i ogniskuje w jednym punkcie, gdzie powstaje ostry, wyraźny obraz.

Refraktor – rodzaj teleskopu, w którym światło biegnie począwszy od soczewki głównej poprzez długą
cienką rurę tubusu wprost do okularu na przeciwległym końcu.

Przed złożeniem i uruchomieniem teleskopu radzimy zapoznać się dokładnie z instrukcją obsługi oraz ze
wsz ystkimi częściami teleskopu PowerSeeker. Następnie można rozpocząć składanie teleskopu i obserwacje.

UWAGA!

PRZED ROZPOCZĘCIEM OBSERWACJI PROSIMY ZAPOZNAĆ SIĘ Z PONIŻSZYMI INFORMACJAMI!

Teleskop PowerSeeker został zaprojektowany i skonstruowany, aby dostarczyć użytkownikom
maksimum przyjemności, komfortu i zadowolenia z obserwacji. Dodatkowo dla zapewnienia maksy­malnego bezpieczeństwa użytkowników i sprzętu prosimy zapoznać się z poniższymi zasadami.

Nigdy nie spoglądaj na słońce lub w jego kierunku gołym okiem lub przy użyciu teleskopu, chyba,
że posiadasz założony specjalny ltr słoneczny przeznaczony do obserwacji słońca. W przeciwnym
wypadku może wystąpić uszkodzenie lub nawet utrata wzroku!!!

Nigdy nie używaj teleskopu do projekcji obrazu słońca na jakąkolwiek powierzchnię, nawet przy
użyciu okularowych ltrów słonecznych. Wzrost wewnętrznej temperatury może spowodować
uszkodzenie teleskopu lub akcesoriów.

Nigdy nie zostawiaj teleskopu bez nadzoru, szczególnie dzieciom, lecz także dorosłym, co do których
może istnieć przypuszczenie, że nie znają zasad bezpiecznego prowadzenia obserwacji.

Zawsze podczas obserwacji Słońca z ltrem słonecznym zakrywaj szukacz. Mimo małej apertury
szukacz posiada wystarczającą moc zbiorczą światła, by uszkodzić wzrok lub spowodować oparzenie
skóry, bądź zapalenie się ubrania.

4

MONTAŻ TELESKOPU

Montaż azymutalny AZ

Montaż azymutalny AZ to konstrukcja przeznaczona do niewielkich teleskopów astronomicznych. Oba
montaże zaliczamy do lekkich i mobilnych. Montaże AZ wyposażone są w aluminiowe rozkładane statywy,
które wysunąć można do wysokości ponad metra. Głowice montażu mocowane są do statywów
przy użyciu dużej śruby od spodu.

1

2

3

4

11

10

12

7

6

5

1. Odrośnik i obiektyw

2. Tubus teleskopu

3. Szukacz

4. Okular

5. Nasadka kątowa

6. Wyciąg okularowy (pokrętło)

7. Pręt regulacji wysokości

8. Tacka na akcesoria

9

9. Statyw

10. Pokrętło blok ady osi az y mutu

11. Oś azymutu

12. Pokrętło blokady osi wysokości

8

Elementy montażu, jakie znajdziemy w opakowaniu to:

• statyw aluminiowy – dość lekki, rozkładany, w długim kartonowym pudełku;

• głowica montażu – zapakowana w osobne pudełko;

• blaszana tacka na akcesoria – trójkątny lub okrągły element mocowany do statywu. Służy za półkę
na akcesoria do teleskopu, a również usztywnia statyw.

Elementy teleskopu, które znajdują się w opakowaniu to:

• tuba optyczna;

• szukacz;

• okulary (2 lub 3 sztuki);

• nasadka kątowa;

• soczewka Barlowa (nie dotyczy modelu 80AZS)

Spis elementów uzależniony jest od danego teleskopu i w poszczególnych modelach może się różnić.
Dokładna specykacja modelu zawarta jest w opisie produktu na naszej stronie internetowej:

www.deltaopcal.pl

5

Składanie montażu AZ

1. Za pomocą śrub montażowych połącz nogi statywu z rozpórkami zabezpieczającymi;

2. Połącz nogi statywu z głowica statywu za pomocą śrub motylkowych;

3. Wysuń każdą z trzech nóg statywu na pożądaną wysokość. Zablokuj każdą z nich śrubą;

4. Do rozpórek statywu przykręć tackę na akcesoria;

5. Po upewnieniu się, że wszys tkie śruby są dobrze dokręcone można rozpocząć montaż tuby optycz­nej: umieść tubę optyczną na głowicy montażu azymutalnego tak, aby później dźwignia regulacji
wysokości była po tej samej stronie, co śruba blokująca w azymucie. Przewlecz śruby mocowania
tuby optycznej przez otwory w montażu i wkręć je w otwory mocowania na tubie optycznej;

6. Przed dokręceniem śrub zamontuj dźwignię regulacji wysokości.

Montowanie akcesoriów

W skład zestawu akcesoriów dołączonych do teleskopu wchodzi:

• statyw z montażem azymutalnym;

• dwa okulary;

• soczewka Barlow’a lub soczewka prostująca obraz;

• szukacz

6

Kończenie montażu teleskopu

1. Zdejmij nakrywki z wyciągu okularowego;

2. Chromowaną końcówkę przystawki diagonalnej włóż w wyciąg okularowy i zablokuj przystawkę za
pomocą śrubki znajdującej się z boku wyciągu.

3. Zdejmij nakrywkę zabezpieczającą okular i umieść go w wyciągu, bądź nasadce kątowej. Zablokuj
okular za pomocą śrubki znajdującej się z boku.

4. Do zestawu dołączona jest soczewka Barlow’a zwiększająca moc powiększenia każdego okularu
o krotność podaną na soczewce. Aby użyć soczewki Barlow’a należy zainstalować ją w wyciągu
okularowym przed okularem, którym zamierzamy prowadzić obserwacje. Obserwacje przy
zastosowaniu soczewki Barlow’a radzimy rozpocząć od okularów o małym powiększeniu np. 20
mm. (w niektórych modelach może znajdować się zamiast soczewki Barlow’a okular odwracający
obraz).

5. Szukacz montowany jest w obejmie na tubusie teleskopu. Aby go zamontować wykręć dwie śrubki
znajdujące się na spodzie tuby optycznej teleskopu, otwory na podstawie mocowania szukacza
zrównaj z otworami na tubusie teleskopu, za pomocą wcześniej wykręconych śrub przykręć moco­wanie szukacza do tubusu teleskopu.

7

PIERWSZE URUCHOMIENIE

Ruch teleskopu w pionie

W celu znacznej zmiany pozycji teleskopu w pionie, uchwyć
koniec tubusu teleskopu i przesuń go do żądanego położenia.
W celu dokładnego ustawienia teleskopu użyj mikroruchów
pionowych znajdujących się po prawej stronie montażu na dźwi­gni regulacji wysokości. Obracając pokrętło mikroruchów zmie­nia się kąt nachylenia tubusu teleskopu.

Ruch teleskopu w poziomie

W celu znacznej zmiany pozycji teleskopu w poziomie, poluzuj
śrubę blokującą montaż (w poziomie), a następnie obróć tubę
teleskopu do żądanego położenia i dokręć ponownie blokadę
azymutu.

Ustawienie szukacza

1. Ustaw teleskop za dnia na odległy obiekt i ustaw go
w centrum pola widzenia stosując okular o małym powięk­szeniu (np. 20 mm).

2. Spójrz przez szukacz i odnajdź obiekt, na który ustawiłeś
teleskop.

3. Za pomocą wkrętów na obejmach mocowania szukacza
i kierując się wskazaniami siatki celowniczej wycentruj
w szukaczu ten sam obiekt, na który ustawiłeś teleskop.

Znajdowanie obiektów

1. Poluzuj dźwignię regulacji montażu z blokadą wysokości przekręcając ją odwrotnie do ruchu wskazówek

zegara o jeden obrót.

2. Poluzuj śrubę blokującą montażu w azymucie.

3. Patrząc przez szukacz ustaw pożądany obiekt w polu widzenia i zablokuj śruby montażu.

Ustawienie ostrości

1. Zacznij od ustawienia ostrości w okularze o najdłuższej ogniskowej
np. 20 mm, bez założonej soczewki Barlowa.

2. Patrząc przez okular pokręcaj gałką regulacji ostrości, aż uzyskasz
ostry obraz.

3. Chcąc ustawić ostrość na obiekt będący bliżej niż ten, na który
była ustawiona ostrość poprzednio musisz przekręcić gałką

8

regulacji ostrości tak, aby długość tubusu wydłużała się. Ustawiając ostrość dla obiektów dalej
położonych przekręć gałką w przeciwnym kierunku.

4. Aby uzyskać naprawdę ostry obraz nigdy nie prowadź obserwacji przez szyby (np. w oknach) lub
nad obiektami i przedmiotami wytwarzającymi ciepło (np. rozgrzany dach, asfalt), gdyż wymusza to
ruch powietrza uniemożliwiający ustawienie ostrości.

Orientacja obrazu

Teleskop PowerSeeker w modelach 40, 50, 60 i 70 AZ jest wyposażony w nasadkę kątową prostu­jącą obraz, dzięki czemu podczas obserwacji otrzymuje się normalny, ziemski obraz. Szukacz nie jest
wyposażony w taką nasadkę, w związku, z czym obraz widziany przez szukacz jest odwrócony zarówno
prawo-lewo, jak i góra-dół.

Powiększenia

Powiększenie teleskopu zależy od długości ogniskowej okularu użytego do obserwacji i od długości
ogniskowej teleskopu.
Teleskop PowerSeeker posiada ogniskową o długości podanej w poniższej specykacji. W skład zestawu
akcesoriów wchodzą okulary o ogniskowej 20 (w modelu 70AZ) i 4 mm. Aby obliczyć powiększenie
uzyskiwane w takim zestawie należy długość ogniskowej teleskopu podzielić przez długość ogniskowej
okularu także wyrażoną w milimetrach. W tym przypadku powiększenie wynosi:

Dla ogniskowej np. 700mm / 20 mm = 35x
i dla 4 mm okularu 700mm / 4 mm = 175x

Analogicznie można wyliczać powiększenia dla innych zastosowanych okularów.

Określanie pola widzenia

Określenie pola widzenia jest ważne, gdy potrzebujesz znać rozmiary kątowe obserwowanego obiektu.
Aby obliczyć aktualne pole widzenia podziel pole widzenia okularu (podawane w specykacji okula­ru) przez powiększenie. Dla przykładu używając okularu 20 mm, którego pole widzenia wynosi 40°, a
uzyskiwane powiększenie to 35 x. Pole widzenia teleskopu w stopniach:
Pole widzenia = 40°/35 = 1,15°

UWAGA!

Wielkość powiększenia możliwego do uzyskania na każdym teleskopie ma swoje granice. Są one
spowodowane prawami zyki i zdolnościami ludzkiego oka. Najbardziej użyteczne powiększenia dla
teleskopu PowerSeeker są w przedziale 30x–120x. Większe powiększenia mają sens przy obserwa­cjach astronomicznych Księżyca lub planet i są w bardzo dużej mierze zdeterminowane przejrzysto­ścią atmosfery (tzw. seeing). Warto także wiedzieć, że przy dużych powiększeniach następuje spadek
kontrastu, dlatego też obserwacje warto rozpoczynać od mniejszych powiększeń – wtedy obraz jest
jaśniejszy i bardziej kontrastowy.

9

PODSTAWY ASTRONOMII

Do tego momentu instrukcja mówiła o budowie i podstawowych zasadach działania twojego telesko­pu. Jednak, aby lepiej je rozumieć, musisz się trochę dowiedzieć na temat nocnego nieba. Ten rozdział
mówi o astronomii obserwacyjnej w ogólności i zawiera informacje o nocnym niebie i nastawianiu na oś
biegunową.

1. Układ współrzędnych niebieskich

Aby pomóc sobie w odnajdywaniu obiektów na niebie, astronomowie używają system współrzędnych
niebieskich podobny do współrzędnych geogracznych na Ziemi. Ma on bieguny, linie długości i szero­kości oraz równik. W niezbyt długich odcinkach czasu są one stałe względem gwiazd.
Równik niebieski opisuje 360 stopni wokół Ziemi i oddziela północną półkulę niebieską od południowej.
Tak jak równik na naszej planecie, przypisana jest mu wartość zero stopni. Na Ziemi byłaby to szerokość
geograczna. Jednak na niebie mówi się o deklinacji – w sk rócie DEC. Linie deklinacji są naz ywane zgod­nie z odległością kątową – poniżej i powyżej równika niebieskiego. Dzieli się je na stopnie, minuty łuku
oraz sekundy łuku. Odczyty deklinacji na południe od równika mają znak minus (-) przed współrzędną, a
te na północ od równika niebieskiego albo nie mają znaku albo poprzedza je znak plus (+).
Niebieski odpowiednik długości nazywamy rektascencją, w skrócie R.A . Tak jak na Ziemi linie te biegną
od bieguna do bieguna i są ułożone w równych odstępach, co 15 stopni. Chociaż linie długości są ułożo­ne według odległości kątowych, są także miernikiem czasu. Każda główna linia długości różni się od
kolejnej o godzinę. Ponieważ Ziemia obraca się raz w ciągu 24 godzin, w sumie są 24 linie. W związku
z tym współrzędne w rektascensji są oznaczone w jednostkach czasu. Zaczynają się od arbitralnego
punktu w konstelacji Ryb oznaczonego jako 0 godzin, 0 minut, 0 sekund. Wszystkie pozostałe punkty są
oznaczone według tego jak daleko (albo jak długo) zalegają za tą współrzędną, podczas gdy przechodzi
ona nad głową poruszając się na zachód.

2. Ruch gwiazd

Dzienny ruch Słońca na sferze niebieskiej jest znany nawet najbardziej przypadkowym obserwatorom.
To jednak nie Słońce się porusza jak przypuszczali dawni astronomowie, ale Ziemia. Jej obrót powoduje,
że gwiazdy zakreślają na niebie wielkie koła. Ich rozmiar zależy od tego w jakiej części nieba znajduje
się gwiazda. Gwiazdy w pobliżu równika niebieskiego tworzą największe koła wschodząc na wschodzie
i zachodząc na zachodzie. Idąc w stronę bieguna niebieskiego, czyli punktu, wokół którego wydają się
krążyć gwiazdy na półkuli północnej te koła stają się coraz mniejsze. Gwiazdy z umiarkowanych szero­kości niebieskich wschodzą na północnym wschodzie a zachodzą na północnym zachodzie. Gwiazdy
na wysokich szerokościach niebieskich są zawsze ponad horyzontem i są zwane okołobiegunowymi,
ponieważ nigdy nie wschodzą i nigdy nie zachodzą. Nigdy jednak nie zobaczysz jak gwiazda zakreśla
pełne koło ponieważ podczas dnia światło Słońca zagłusza światło gwiazd. Jednak część kolistego ruchu
w tej okolicy nieba można zobaczyć ustawiając na trójnogu kamerę i otwierając migawkę na kilka godzin.
Na wywołanym lmie będzie widać półkola wokół bieguna (ten opis ruchów gwiazd odnosi się także
do półkuli południowej z tym, że wszystkie gwiazdy na południe od równika niebieskiego poruszają się
wokół południowego bieguna niebieskiego).
Wszystkie gwiazdy wydają się krążyć wokół biegunów niebieskich, jednak wygląd tego ruchu różni się w
zależności od tego, na jaką część nieba patrzysz. Blisko północnego bieguna gwiazdy zakreślają rozpo­znawalne koła wycentrowane na biegun. Gwiazdy blisko bieguna także podążają po kolistych torach
wokół bieguna. Jednak nie widać całego koła ze względu na to, że zasłania horyzont. Dlatego widać to
tak, że wschodzą na wschodzie i zachodzą na zachodzie. Patrząc w stronę przeciwnego bieguna, gwiaz­dy podążają w przeciwnym kierunku, zakreślając koło wokół przeciwnego bieguna.

10

Obserwacje nieba

Gdy już wyregulujesz swój teleskop, jesteś gotowy do obserwacji. W tym rozdziale znajdują się wska­zówki do obserwacji wizualnych zarówno dla obiektów Układu Słonecznego, jak i mgławicowych oraz
ogólny opis warunków obserwacji, które mogą je utrudnić.

1. Obserwacje Księżyca

Często zdarza się, że kusi nas, aby oglądać Księżyc, gdy jest w pełni. W tym czasie półkula, którą widzi­my jest w pełni oświetlona i jej światło może być przytłaczające. Poza tym podczas tej fazy tarcza jest
bardzo mało kontrastowa albo całkowicie pozbawiona kontrastu.
Jednym z najlepszych momentów na obserwacje Księżyca są fazy pośrednie (około pierwszej i ostatniej
kwadry). Długie cienie ujawniają wiele szczegółów na powierzchni Księżyca. Przy małym powiększeniu
będziesz mógł uchwycić w polu widzenia większą część tarczy. Opcjonalny reduktor/korektor pozwala
oglądać zapierające dech w piersiach widoki całego dysku, jeśli użyjemy go z okularem o małym powięk­szeniu. Aby dostrzec więcej szczegółów przejdź na wyższe powiększenie używając okulara o krótszej
ogniskowej.
Wskazówki do obserwacji Księżyca
Aby zwiększyć kontrast i wydobyć szczegóły księżycowej powierzchni, użyj ltrów. Żółty ltr dobrze
działa, jeśli chcesz zwiększyć kontrast, podczas gdy ltr neutralnej gęstości lub polaryzacyjny zmniejszy
ogólną jasność powierzchni i poświatę.

2. Obserwowanie planet

Wśród innych fascynujących celów jest pięć planet widocznych gołym okiem. Możesz zobaczyć jak
Wenus zmienia fazy podobnie jak Księżyc. Mars ujawni dużo szczegółów powierzchniowych oraz jedną,
jeśli nie dwie, czapę polarną. Będziesz mógł zobaczyć pasy chmur na Jowiszu oraz Wielką Czerwoną
Plamę (o ile jest widoczna w czasie, gdy obserwujesz). Dodatkowo będziesz mógł zobaczyć jak księżyce
Jowisza okrążają tą olbrzymią planetę. Saturn, ze swoimi pięknymi pierścieniami, jest łatwo widoczny
przy umiarkowanym powiększeniu.
Wskazówki do obserwacji planet
Pamiętaj, że warunki atmosferyczne są zwykle czynnikiem, który ogranicza to, jak wiele będzie widocz­nych szczegółów na planecie. Unikaj więc obserwacji planet gdy są nisko nad horyzontem albo gdy są
bezpośrednio nad źródłem wypromieniowującym ciepło, takim jak dach albo komin. Zobacz także frag­ment “warunki seeingu” w dalszej części tego rozdziału.
Aby zwiększyć kontrast i wydobyć szczegóły na powierzchni planet, używaj ltrów okularowych
Celestrona.

3. Obserwacje Słońca

Chociaż wielu amatorów astronomii wydaje się nie zauważać tej dziedziny, obserwacje Słońca dostar­czają zarówno satysfakcji jak i dobrej zabawy. Ponieważ Słońce jest bardzo jasne, należy przedsięwziąć
specjalne środki ostrożności podczas obserwacji naszej dziennej gwiazdy, aby nie uszkodzić wzroku albo
teleskopu.
Nigdy nie rzutuj obrazu Słońca przez nasz teleskop. Ze względu na bardzo złożony system optyczny,
wewnątrz tubusu nagromadzą się wtedy ogromne ilości ciepła. To może uszkodzić teleskop i wszelkie
przymocowane do niego akcesoria.
Dla bezpiecznego oglądania Słońca używaj ltra, który redukuje jego światło powodując, że łatwo je
oglądać. Z ltrem możesz zobaczyć, jak plamy słoneczne przesuwają się po tarczy oraz pochodnie, które
są jasnymi obszarami widzianymi blisko krawędzi tarczy Słońca.

11

Wskazówki do obserwacji Słońca

- najlepszym czasem na obserwacje Słońca jest wczesny ranek lub późne popołudnie gdy powietrze

jest chłodniejsze

- aby wyśrodkować Słońce bez patrzenia w okular, przesuwaj teleskop do momentu aż cień jego tubusa

uformuje okrągły kształt

4. Obserwacje obiektów głębokiego nieba

Obiekty mgławicowe czy też obiekty głębokiego nieba to te, które znajdują się poza granicami nasze­go Układu Słonecznego. Są to gromady gwiazd, mgławice planetarne, mgławice dyfuzyjne, gwiazdy
podwójne oraz inne galaktyki poza naszą Drogą Mleczną. Większość z nich ma duże rozmiary kątowe.
Tak więc, aby je oglądać wystarczą małe lub średnie powiększenia. Wizualnie są za słabe, aby ujawnić
kolor widoczny na fotograach o długim czasie ekspozycji. Zamiast tego wyglądają na czarno-białe. Ze
względu na małą jasność powierzchniową należy je obserwować z ciemnego stanowiska. Zanieczysz­czenie światłem wokół wielkich ośrodków miejskich zagłusza większość mgławic sprawiając, że są trud­ne, jeśli nie niemożliwe do obserwacji. Filtry redukcji zanieczyszczenia światłem pomagają zmniejszyć
jasność tła zwiększając kontrast.

Warunki atmosferyczne

Warunki atmosferyczne mają wpł yw na to, co widzisz przez teleskop podczas sesji obserwacyjnej. Skła­dają się na nie: przejrzystość, rozjaśnienie nieba i seeing. Rozumienie warunków atmosferycznych i ich
wpływu na obserwacje pomoże ci zobaczyć więcej przez Twój teleskop.

1. Przejrzystość

Na przejrzystość atmosfery mają wpływ chmury, wilgoć oraz inne unoszące się cząstki. Grube chmury
typu cumulus są całkowicie nieprzeźroczyste, podczas gdy cirrusy mogą być cienkie, pozwalając, aby
przeszło przez nie światło najjaśniejszych gwiazd. Zamglone niebo pochłania więcej światła niż czyste
sprawiając, że słabsze obiekty są trudniej widoczne i redukując kontrast jaśniejszych obiektów. Aerozole
wyrzucane do atmosfery przez erupcje wulkaniczne także wpływają na przejrzystość. Idealne warunki
są wtedy, gdy niebo jest czarne jak atrament.

2. Rozjaśnienie nieba

Ogólne rozjaśnienie nieba przez Księżyc, zorze, naturalne świecenie powietrza oraz zanieczyszczenie
światłem znacznie wpływają na przejrzystość. Podczas gdy nie jest to problem w przypadku jaśniejszych
gwiazd i planet, rozjaśnione niebo redukuje kontrast rozległ ych mgławic sprawiając, że obserwacje stają
się trudne, jeśli nie niemożliwe. Aby zmaksymalizować efekty swoich obserwacji, ogranicz oglądanie
obiektów mgławicowych do bezksiężycowych nocy z dala od nieba zanieczyszczonego światłem wystę­pującego wokół wielkich obszarów miejsk ich . Fil try LPR zwię kszają możliwości ogląda nia obiektów mgł a­wicowych z zanieczyszczonych obszarów blokując niepożądane światło i przepuszczając jednocześnie
światło od niektórych obiektów głębokiego nieba. Z drugiej jednak strony, planety i gwiazdy można
obserwować z rejonów zanieczyszczonych światłem lub, gdy nie ma Księżyca.

3. Seeing

Seeing to inaczej stabilność atmosfery i ma bezpośredni wpływ na ilość szczegółów widocznych w
obiektach rozciągłych. Powietrze w naszej atmosferze działa jak soczewka, która ugina i zniekształ­ca dochodzące promienie słoneczne. Stopień ugięcia zależy od gęstości powietrza. Warstwy o różnej
temperaturze mają różne gęstości i w związku z tym inaczej uginają światło. Promienie świetlne z tego
samego obiektu docierają lekko przesunięte tworząc niedoskonały lub rozmazany obraz. Te zakłócenia

12

atmosferyczne zmieniają się zależnie od czasu i miejsca. Rozmiar komórek powietrza w porównaniu do
twojej apertury określa jakość seeingu. Przy dobrym seeingu są widoczne drobne szczegóły na jaśniej­szych planetach takich jak Jowisz i Mars a gwiazdy są malutkimi punkcikami. Przy słabym seeingu obrazy
są zamglone, a gwiazdy wyglądają jak krople.

KONSERWACJA TELESKOPU

Przy odpowiednim użytkowaniu i dbałości Twój teleskop nie wymaga specjalnych zabiegów konserwa­cyjnych. Oto kilka wskazówek jak zadbać o Twój teleskop:

1. Jeśli nie używasz teleskopu, zawsze zakładaj ochronne zatyczki na okulary i obiektyw – uchronisz
w ten sposób optykę teleskopu przed kurzem i innymi zabrudzeniami.

2. Niewielka ilość kurzu na optyce nie wymaga czyszczenia. Jeśli jednak jest go więcej usuń brud przy
pomocy sprężonego powietrza i/lub czystego delikatnego pędzelka. Zabrudzenia w postaci plam,
odcisków palców radzimy usuwać przy pomocy specjalnych preparatów czyszczących będących
w ofercie Celestrona np. płynu Opcal Wonder i/lub amastra do czyszczenia optyki Lens Pen.

3. W przypadku poważniejszych zabrudzeń, zwłaszcza wewnętrznych elementów optyki teleskopu,
radzimy czyszczenie zlecić profesjonalnym rmom – skontaktować się z serwisem lub miejscem
zakupu produktu.

DANE TECHNICZNE

PowerSeeker 50AZ 60AZ 70AZ 80AZS

symbol 2103 9 210 41 2103 6 21087

typ refraktor refraktor refraktor refraktor

apertura 50 mm 60 mm 70 mm 80 mm

ogniskowa 600 mm 700 mm 700 mm 400 mm

zasięg +12,2 mag +12,6 mag +13,0 mag +13,3 mag

światłosiła f/12 f/11,7 f/10 f/5

maksymalne
powiększenie

nasadka kątowa lustrzana 90° lustrzana 90° lustrzana 90° pryzmatyczna 90°

ogniskowa okularu
1 / powiększenie

ogniskowa okula­ru 2 / powięk­szenie

ogniskowa okula­ru 3 / powięk­szenie

szukacz optyczny 5x24 optyczny 5x24 optyczny 5x24 optyczny 5x24

Barlow x 3 x 3 x 3 n.d.

okulary 0,965” 1,25” 1,25” 1,25”

100 x 120 x 140 x 160 x

20 mm / 30 x 20 mm / 35 x 20 mm / 35 x 20 mm / 20 x

12 mm / 50 x 4 mm / 175 x 4 mm / 175 x 4 mm / 100 x

4 mm / 150 x n.d. n.d. n.d.

13

AKCESORIA

Okular DO-GSO Plossl 32 mm 1,25”

Nr katalogowy: GSP32

Ekonomiczny okular w systemie Plossla o ogniskowej 32mm
w standardzie 1,25”. Jest to klasyczny okular Plossla z czterema
soczewkami ułożonymi w dwóch grupach. Dzięki niewielkiej ilości
soczewek okulary tego typu charakteryzują się bardzo wysoką
transmisją światła.
(okular daje powiększenia: w 60AZ i 70AZ – 22x, w 80AZS – 12,5 razy)

Okular Sky-Watcher Silver Plossl 10 mm 1,25”

Nr katalogowy: SW-5310

Wysokiej jakości okular Plossl produkcji Sky-Watcher. Na tle innych
propozycji w tym segmencie cenowym ta seria wyróżnia się wręcz
legendarną jakością obrazu, gdyż jest to układ prosty i wykonany
z bardzo dobrych gatunków szkieł. Ponadto, tuleja wewnątrz jest
starannie wyczerniona, soczewki okularu posiadają wyczernione
krawędzie i są w całości pokryte bardzo wydajnymi powłokami
antyodblaskowymi FMC.
(okular daje powiększenia: w 60AZ i 70AZ – 70x, w 80AZS – 40 razy)

Soczewka Barlowa DO-GSO 2x 1,25”

Nr katalogowy: BL201

Wysokiej jakości soczewka Barlowa 2x wyprodukowana przez
GSO specjalnie dla Delta Opcal. Jest to 2-elementowa soczewka
achromatyczna. Jakość obrazu, ostrość i korekcja aberracji chro­matycznej pozostają na bardzo dobrym poziomie. Korpus soczewki
wykonany został solidnie i estetycznie w technologii CNC. Dolną
część zawierającą optykę można wykręcić i zamocować wprost
w gwincie l trowym dowolnego ok ularu 1, 25”. Uzyskujemy wówcza s
krotność około 1,5x ogniskowej okularu.
Domyślną soczewkę z modeli 60 i 70 AZ można zastąpić, tą
soczewką

14

Filtr DO-GSO szary ND96-0,6 (OD=0,6 T=25%) 1,25”

Nr katalogowy: AD084 125

Filtr szary DO-GSO przeznaczony do odcinania nadmiaru promie­niowania widzialnego. Bardzo przydatny przy obserwacjach
Księżyca gdzie zastępuje słabszej jakości tanie ltry księżycowe.
Może też być przydatny w obserwacjach planetarnych eliminując
od b lask i i oraz ja ko l t r dodat kowo pr z yciem niaj ą c y tarczę słon e c z ną.
Filtr przepuszcza 25 % światła.

Filtry kolorowe do obserwacji obiektów Układu
Słonecznego

Nr katalogowy: AD051 125, AD060 125, AD052 125

Filtry barwne przeznaczone do obserwacji ciał Układu Słonecznego.
Przeznaczone do mocowania w stadardzie 1,25””

Filtr Celestron podwójny polaryzacyjny 1,25”

Nr katalogowy: 94107

Zestaw dwóch ltrów przeznaczony do regulacji ilości światła docie­rającego do okularu. W skład zestawu wchodzą 2 identyczne pola­ryzatory przy czym jeden posiada mocowanie pozwalające na obrót
ltra. Obracając jeden ltr względem drugiego powodujemy zmianę
przepuszczalności układu w zakresie od 1% do 40%. W praktyce
zestaw taki stosuje się przy obserwacjach Słońca, planet Układu
Słonecznego oraz przy obserwacjach Księżyca. Obserwując Księ­życ wykorzystujemy zestaw w roli ltra księżycowego, chroniące­go wzrok przed zbyt silnym, oślepiającym światłem. W przypadku
obserwacji planetarnych zmniejszenie intensywności światła docie­rającego do okularu powoduje poprawę widoczności szczegółów na
tarczy planety. Filtr ten zanajduje również zastosowanie do rozróż­niania układów jaśniejszych gwiazd podwójnych. Filtr wykonany jest
z anodyzowanego aluminium i przeznaczony jest do mocowania w
gwintach o średnicy ø=1,25”.

15

16